- toz-torpaq
- сущ. собир. пыль, пылища (большое количество пыли). Toz-torpaq içində işləmək работать в пылище, toz-torpaq içində olmaq быть весь (вся, все) в пыли
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
toz-torpaq
Смотреть что такое "toz-torpaq" в других словарях:
toz-torpaq — is. Toz və torpaq, həm toz, həm də torpaq. Cana gəldim toz torpağın əlindən. M. Müş.. <Bulud:> Çəmənlərdən toztorpağı silərsən; Yağ, yağışım, al çiçəklər açılsın. M. D … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
torpaq — is. 1. Planetimizin bitki aləminin inkişaf etdiyi üst qatı. Yer qabığının istilik, rütubət, hava və orqanizmlərin fəaliyyəti təsiri altında dəyişmiş üst qatı torpaq adlanır. «Ümumi fiziki coğrafiya». // Yer qabığının tərkibinə daxil olan yumşaq,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
toz-torpaqlı — sif. Toz və torpaq basmış. Belə pərakəndəlik, evlərin müxtəlif biçimi, . . yolların toz torpaqlı olması <Şahmarı> darıxdırırdı. B. Bayramov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
üz — is. 1. İnsan başının qabaq hissəsi; surət, sifət, çöhrə, sima. Üzünün ifadəsi. Qəşəng üz. – Mərcan bəy diqqətlə Kərbəlayı Qubadın üzünə baxır. Ü. H.. <Qızın> yumru, gözəl üzü və yanaqları açıq sərin havada qızarmışdı. M. İ.. // Heyvan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xaraba — <ər.> 1. is. Dağılmış, uçulmuş, viranə qalmış şəhərin, tikilinin və s. nin qalığı; yarı yıxıq ev və s. ; xarabalıq. Bizdən sonra kəndlilər Pəri arvadı və uşağını xarabadan çıxartmışdılar. C. M.. Bayquş xaraba, gecəquşu qaranlıq sevən kimi,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gərd — f. 1) toz torpaq; 2) m. dərd, kədər, hüzn, qəm f. 1) çevrə, dairə; 2) dönmə, dolanma, dövr f. bax: gərdan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
gərdüqübar — f. və ə. 1) toz torpaq; 2) m. dərd qəm, qəm qüssə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
cücə — is. Toyuq balası. Əlimi hinə soxub, suyun içindən cücələrin cəmdəklərini bir bir çıxartdım. A. Ş.. <Hörmət> həmişə cücə və yumurta satmaqla da çörək pullarının bir qismini çıxarardı. Ə. S.. ◊ Cücə kimi – balaca, xırdaca, cılız, sısqa. Cücə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaşqabaqlı — sif. Acıqlı, hirsli, tutqun üzlü. <Sərxan> gələndə ən qaşqabaqlı adamların belə dodağı qaçırdı. M. İ.. <Tükəzban> əvvəlki kimi qaşqabaqlı z. gəlib öz yerində oturdu. B. T.. <Yalıncaq bəyin> üst başı toz torpaq içində, özü . .… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qubar — is. <ər.> 1. klas. Toz, torpaq. 2. məc. Kədər, dərd, qəm, qüssə. Getdi o köhnə qubari ki, gözümdə var idi. H. x.. Zülmətin yer üzünü qaplaması; Qəlblərdə oyandırırdı qubar. C. C.. Keçər ürək dərdi, könül qubarı; Gəl etmə meydançada cövlan,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yerqazan — 1. sif. Yer qazımaqla məşğul olan, torpaq işləri görən. Yerqazan fəhlə. – Həqiqətin qırmızı yanağını toz basmış, başının tükləri bir neçə yerdən pırtlamış, özü isə bikef halda dayanıb . . yerqazan yoldaşlarına baxırdı. Ə. Vəl.. // Yer qazıyan,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
